De mythe van feedback
Geef introverten de ruimte om op hun eigen manier effectief te zijn
Ben Tiggelaar, een bekend expert op het gebied van leiderschap en verandering, stelde tot mijn grote vreugde in de NRC een wijdverbreide overtuiging in organisaties ter discussie.
Vooral bij managers.
Waar ik het over heb?
Over de opvatting van veel managers dat feedback geven waardevol is. Dat regelmatig teruggeven wat er goed en slecht is aan iemands functioneren de betrokkene helpt beter te worden.
Tiggelaar betwijfelt dit terecht.
Want zoals hij zelf zegt:
‘In de meeste gevallen draait feedback geven om subjectieve opvattingen van een manager over iemands werk. Een manager die gelooft dat zijn criteria voor goed werk de juiste zijn, dat hij kan waarnemen en overbrengen hoe iemand daarop scoort en dat dit de ander helpt.’
Hij haalt in zijn kolom Marcus Buckingham aan die zegt dat er bewijs mist voor deze overtuiging.
Vertroebelde blik
Want, zo zegt Marcus Buckingham: het is bijna onmogelijk om anderen te beoordelen zonder dat je blik wordt vertroebeld door onbewuste vooroordelen en andere denkfouten.
En deze vertroebelde blik is nu precies hetgeen waardoor er regelmatig getwijfeld wordt aan de capaciteiten van introverten.
Ondanks dat introverte professionals vaak net zulke goede resultaten behalen als hun extraverte collega’s en in sommige gevallen zelfs beter.
In veel organisaties leeft het beeld dat als je extravert gedrag laat zien dat je automatisch succesvol bent.
Als je als professional ad rem bent, snel besluiten neemt, meteen in de startblokken staat om actie te ondernemen, dan gaan veel managers er vanuit dat je ook effectief bent en goede resultaten behaalt.
Veel voorkomende feedback aan introverten
Dit is waarom veel introverten het advies krijgen ondanks de goede resultaten die ze behalen om:
- meer het podium te pakken;
- zichzelf meer te profileren;
- hun assertiviteit te vergroten.
De verwachting van managers is dat als ze dit beter kunnen dat ze ook betere resultaten behalen.
Ze zien niet dat introverten vaak al lang de gewenste resultaten boeken omdat ze meer op de achtergrond zijn.
Een voorbeeld
Een vrouwelijke consultant die ik begeleidde, kreeg steeds van haar extraverte leidinggevende te horen: ‘pak nou toch eens dat podium’.
Want ook als zij een vergadering had georganiseerd, bleef ze zelf op de achtergrond.
Toen we haar natuurlijke voorsprong als introvert gingen onderzoeken, bleek er een duidelijke reden te zijn voor haar onzichtbaarheid tijdens de bijeenkomst: zij bleek briljant in het zodanig organiseren van bijeenkomsten dat de besluitvorming soepel verliep. Juist als daar moeilijke besluiten moesten worden genomen en mensen het erg oneens waren.
Dat kwam doordat ze vooraf met alle partijen in overleg ging. Ze luisterde goed en stelde op basis daarvan het programma samen van de bijeenkomst.
Tijdens de bijeenkomst zelf hield zij zich echter op de achtergrond. Zo zorgde ze ervoor dat besluiten breed gedragen werden door alle aanwezigen. Terwijl als zij zich op de voorgrond had geplaatst, dat minder het geval was geweest.
Toen deze consultant dat eenmaal zelf begreep, kon ze het ook uitleggen aan haar extraverte leidinggevende. Die was onder de indruk van haar verhaal. Hij vond zelfs dat deze introverte aanpak breder gebruikt moest worden binnen de organisatie :-).
Dit voorbeeld van de introverte consultant staat niet op zichzelf. In de afgelopen jaren heb ik honderden verhalen van managers gehoord die feedback geven aan introverten vanuit een vertroebelde blik.
Ik vind dit elke keer weer heel pijnlijk.
Vooral ook omdat introverten zelf ook gaan geloven dat hun manier van werken minder effectief is.
Ik kan dan ook van harte de oproep van Ben Tiggelaar ondersteunen om professionals de ruimte te geven om op hun eigen manier effectief te zijn door te kijken naar de goede resultaten die ze boeken.
Dat is niet alleen goed voor introverte professionals, maar voor iedereen.