Is het erg als ik mijn gesprekspartner niet altijd aankijk?
Ik krijg vaak onderstaande vraag van introverte professionals.
———–
Wanneer ik een verhaal wil vertellen of een antwoord wil geven op een vraag, dan heb ik de tijd nodig om mijn antwoord in mijn hoofd te ordenen en te formuleren. In die tijd kijk ik mijn gesprekspartner niet aan. Ik heb het weleens geprobeerd, maar dan merk ik dat ik in de war raak. Als ik weet wat ik wil zeggen herstel ik het oogcontact weer en vertel mijn boodschap.
Kom je dit vaker tegen? Is dit erg? Moet ik dit veranderen of hoort dit bij mij?
———–
Hier mijn antwoord.
De eerste vraag: kom je dit vaker tegen?
Ja, dit kom ik vaker tegen bij introverten. En dit is niet zo vreemd. Het natuurlijke moment voor introverten om te spreken, is als ze de informatie in hun hoofd geordend hebben.
Ze vinden het namelijk lastig om te denken en te spreken tegelijkertijd.
Als je een onverwachte vraag krijgt, heb je dus eerst tijd nodig om een antwoord te formuleren in je hoofd.
Dit is echter niet altijd even gemakkelijk als je iemand aankijkt.
Als introvert ben je namelijk gevoeliger voor prikkels dan extraverten. Denk hierbij aan geluid, nieuwe mensen en nieuwe omgevingen. Dit geeft allemaal prikkels. Als je te veel prikkels krijgt, raak je overprikkeld. Dit voelt lichamelijk vervelend en je wordt vaak druk in je hoofd.
Er schijnt niets zo overprikkelend te zijn voor introverten als ogen die op je gericht zijn.
Het is dan ook logisch dat je in de war raakt als je iemand aankijkt terwijl je gedachten probeert te ordenen.
Doordat oogcontact voor veel prikkels zorgt, wordt het steeds drukker in je hoofd waardoor het lastig is om het antwoord in jouw hoofd te ordenen en te formuleren.
Dit is de reden dat veel introverten het oogcontact verbreken als ze aan het nadenken zijn over hun antwoord. Dit zorgt voor minder prikkels en dus voor meer ruimte in je hoofd om te bepalen wat je wilt zeggen.
Dan de tweede vraag: is het erg?
Het verbreken van het oogcontact is op zich niet erg. Het wordt wel een probleem als jij je helemaal in jezelf terug trekt en echt afsluit voor jouw gesprekspartner.
Dit gebeurt helaas vaak als introverten het oogcontact verbreken om hun antwoord te formuleren. Aan de ene kant is dit een vorm van zelfbescherming tegen overprikkeling en aan de andere kant als reactie op de spanning die het oproept om niet meteen een antwoord te hebben.
Als je zo het contact verbreekt met jouw gesprekspartner, raak je vaak ook het contact met jezelf kwijt. Met alle vervelende gevolgen van dien:
- Je hebt geen toegang meer tot jouw eigen gedachten en gevoelens waardoor het lastiger is om te bepalen wat je wilt zeggen of hoe te reageren.
- Je hoort jezelf praten.
- Je merkt minder op bij jouw gesprekspartner waardoor je minder kunt inspelen op wat er gebeurt.
- Je gaat monotoon praten of juist heel snel om er maar vanaf te zijn.
Hierdoor is het minder plezierig om naar je te luisteren en bestaat de kans dat jouw gesprekspartner afhaakt waardoor jouw boodschap niet overkomt.
De derde en laatste vraag: moet ik dit veranderen of hoort dit bij mij?
Het hoort bij jou als introvert dat wanneer je nadenkt, je het oogcontact verbreekt. Hier is niets mis mee. Je hoeft dit niet te veranderen.
Als je echter merkt dat je bij het wegkijken het totale contact verbreekt met jouw gesprekspartner zoals ik hierboven beschreven heb, is het belangrijk op zoek te gaan naar technieken om contact te houden zonder iemand aan te kijken.
Dit hoeft niet ingewikkeld te zijn.
Dat merkte ik jaren geleden toen ik op zoek ging naar zo’n methode. Ik ben toen met Hetty Oostijen, een briljante coach en trainer op het gebied van presence en dialoog, gaan experimenteren met technieken om contact te houden die beter passen bij introverten.
Er kwam één techniek uit die supergoed werkt voor bijna alle introverten die ik individueel begeleidde.
Het hielp hen het contact te behouden met hun gesprekspartner ondanks dat ze wegkeken om hun gedachten te ordenen. Deze techniek deed echter veel meer.
Je ontspant. Je stemming verbetert. Je krijgt een meer open houding, je ogen gaan stralen en je komt krachtiger over. Dit maakt het gemakkelijker om contact te leggen.
We hebben deze techniek de instant-ontspanningstechniek genoemd.
Sommige introverte docenten die ik begeleidde passen de techniek toe voordat ze de klas ingaan en merken dat hun leerlingen veel positiever en opener op hen reageren. Het contact verloopt soepeler.
Anderen gebruiken het tijdens netwerkbijeenkomsten waardoor het gemakkelijker is om het eerste contact te leggen en de gesprekken gaande te houden.
Gerelateerde informatie
Heb je deze artikelen al gelezen?
- Houd je genoeg rekening met jouw natuurlijke manier van communiceren als introvert? Doe de test!
- Verschil tussen verlegen en introvert zijn
- Hoe de innerlijke criticus jouw natuurlijke impact als introvert ondermijnt