Een introverte manager die ik begeleidde beschreef het eens heel treffend.
‘Als ik aan tafel zit met zeer extraverte collega’s, dan voel ik me net als vroeger bij touwtje springen.
Ik zit maar op het juiste moment te wachten om in te springen, maar ik ben steeds net te laat.
Ik wacht netjes tot het moment komt dat mijn extraverte collega’s stoppen met praten of even ruimte geven aan een ander zodat ik kan inhaken op het gesprek. Maar dan ben ik vaak al weer te laat.
Ze gaan dan of verder met hun verhaal of iemand anders is me al weer voor. En dan begint het wachten op het juiste moment weer van voor af aan.’
Dit overkomt veel
introverte professionals in overleggen.
Ze wachten beleefd op het juiste moment om in te springen in een gesprek.
Dit doen ze omdat ze het zelf heel vervelend vinden om onderbroken te worden als ze aan het woord zijn.
Als dit gebeurt dan zijn de draad van hun verhaal kwijt.
Dit voelt naar.
Daarnaast geeft het ze vaak het idee dat de ander hun verhaal niet interessant vindt. Waarom zouden ze anders iemand onderbreken?
Omdat ze een ander geen naar gevoel willen geven wachten ze netjes tot die is uitgesproken.
Hierdoor zijn ze vaak net te laat.
Dan heeft een extraverte collega die net iets sneller is, het woord al overgenomen.
Extraverten hebben vaak namelijk geen enkele moeite met elkaar onderbreken.
Het gesprek gaat vaak heel snel heen-en-weer tussen extraverten. Ze reageren heel snel op het verhaal van de ander zonder altijd te wachten tot die is uitgesproken.
Ik noem dit ook wel ping-pongen.
Hoe zit dit nu?
Jaren geleden interviewde ik hierover Dick Otter.
Dick is een
extraverte trainer.
Hij verzorgt al meer dan 20 jaar training in de Jungiaanse typologie in binnen- en buitenland.
Binnen de Jungiaanse typologie is
introvert - extravert een belangrijke dimensie.
Hij legt in dit interview heel helder uit hoe het werkt bij extraverten.
Extraverten denken en spreken tegelijkertijd. Al pratend ontwikkelen ze hun ideeën.
Dit in tegenstelling tot introverten die eerst hun ideeën ontwikkelen. Als ze hun verhaal ‘rond’ hebben in hun hoofd, komt het natuurlijke moment om het woord te nemen.
Dit maakt dat extraverten heel anders tegen het onderbreken van iemands verhaal aankijken dan introverten. Voor introverten voelt het onbeleefd om dit te doen, voor veel extraverten is het juist prettig.
Denkkracht
Het vergroot hun denkkracht.
Dick zei bijvoorbeeld hierover in het interview:
‘Onderbreek mij alsjeblieft, want ik denk het beste na als ik onderbroken word, dan krijg ik nieuwe ideeën.
Jouw terugkoppeling en nieuwe ideeën zijn bouwstoffen voor mijn denken.’
En heel opvallend:
‘Als je mij niet onderbreekt dan denk ik dat het verhaal dat ik vertel niet interessant is.
Ik vertel een verhaal en je reageert niet eens.
Dan ga ik nog maar harder schreeuwen of nog meer vertellen.’
Voor extraverten werkt het dus heel anders dan voor introverten.
Of zoals Dick het zei:
‘Ik heb liever dat jij mij onderbreekt terwijl jij liever wil dat ik jou laat uitpraten.’
Merk je dat je net als de introverte manager aan het begin van dit artikel, ook steeds wacht tot je kan ‘inspringen’ in het gesprek met extraverte collega’s, realiseer je dan dat het voor extraverten vaak niet vervelend is als je hen onderbreekt.
Ze vinden het niet onbeleefd en meestal juist prettig. Het helpt hen in hun denkproces.
Hartelijke groet,
P.S. Als je het interview met Dick Otter nog nooit gezien hebt, kan ik je het aanraden. Dick vertelt heel helder hoe het bij hem werkt als extravert. Let op: het is een verouderde video. Het was één van de eerste video’s die ik maakte en dat is te zien ☺.
Je kunt hier de video vinden:
Marloes is onderwijskundige en traint introverte professionals hoe ze succesvol kunnen zijn in hun werk zonder zichzelf te forceren. Ze is zelf introvert. Sinds 2008 schrijft zij artikelen over hoe je als introvert succesvol kunt zijn op een manier die bij je past. Zij wordt inmiddels gezien als landelijk expert en regelmatig geïnterviewd door landelijke bladen als Intermediair, Opzij en Elsevier.
