Als collega's niet reageren op wat je zegt

‘Ik had soms het idee dat ik een andere taal sprak dan mijn collega’s.

Ik reageerde inhoudelijk op agendapunten in vergaderingen, maar er werd door mijn collega’s niet gereageerd op wat ik zei. Ze gingen gewoon verder met het gesprek alsof ik niets gezegd had.

De weinige keren dat ik wel een reactie kreeg, kon ik de reactie vaak niet snel genoeg plaatsen en viel ik stil.’

Aan het woord is Dave, werkzaam in de IT bij een semi-overheidsorganisatie.

Dave is introvert en hoogbegaafd.

‘Doordat er niet geluisterd werd naar mijn inbreng ging ik voor mijn gevoel steeds extremere dingen doen om ze te overtuigen van mijn gelijk. Ik wilde laten zien aan mijn collega’s dat wat ik te zeggen had belangrijk was voor het team en de organisatie.

Dit hielp echter niet.

‘Daar heb je hem ook weer’

Steeds vaker kreeg ik het idee dat als ik wat zei dat ze dachten: ‘daar heb je hem ook weer’
Dit frustreerde.

Ik voelde me namelijk heel verantwoordelijk voor het goed functioneren van de softwareprogramma’s die wij onder onze hoede hebben. Ik was bang als ze niet luisterden dat we grote problemen met onze IT-systemen zouden krijgen met alle gevolgen van dien voor de gebruikers en onze organisatie. En dat mijn collega’s en leidinggevende het mij dan kwalijk zouden nemen dat ik niets gezegd had.

Toen mijn leidinggevende ook nog zei: ‘je zit niet in de wedstrijd, jij doet niet mee in het team’ was dit echt een wake-up call.

Ik realiseerde mij dat mijn manier van communiceren niet effectief was ondanks alle moeite en energie die ik erin stopte.

Ik wilde daar iets aan doen en besloot de training ‘ je punt maken, ook als de spanning hoog oploopt’ te volgen.

Ik heb een informatievoorsprong

Een van de belangrijkste stappen in het begin van het traject is dat ik zicht kreeg op mijn natuurlijke voorsprong als introvert. Door mijn natuurlijke voorsprong als introvert zie ik heel helder wat niet goed loopt in onze werkprocessen in de ICT-projecten van de afdeling. Maar ook wat mis kan gaan en wat we nu al kunnen doen om dit te voorkomen.

Ik heb daarbij precies in beeld hoe de ketens lopen, welke leveranciers betrokken zijn, wat belangrijk is voor gebruikers, welke beslissingen er zijn genomen en waarom.

Ik dacht dat iedereen op deze manier keek en hetzelfde zag als ik. Pas tijdens de training realiseerde ik me dat mijn collega’s hier veel minder mee bezig zijn en ook een veel minder goed geheugen hebben voor bijvoorbeeld de geschiedenis van een project. Ik heb in die zin echt een informatievoorsprong.

Ik snapte door het inzicht in mijn natuurlijke voorsprong waarom ze niet reageerden op wat ik zei. Ze konden het niet plaatsen doordat ik te weinig achtergrondinformatie gaf. Niet wetend hoe te reageren op mijn inbreng in de vergadering gingen ze daarom maar verder met hun eigen verhaal.

Door dit inzicht stopte ik met mijn collega’s te willen overtuigen van mijn gelijk, maar probeerde ik te onderzoeken waar hun opvattingen op gebaseerd waren door het stellen van vragen. Doordat ik hierdoor veel meer informatie had hoe zij tot een bepaalde beslissing kwamen, kon ik vervolgens ook gemakkelijker mijn verhaal bij hen laten aansluiten.

Dit had effect. We kwamen op deze manier echt in gesprek.

Het contact verloopt veel soepeler

Nog een belangrijke stap die ik zette tijdens de training was om de invloed van mijn innerlijke criticus te leren herkennen en hem te temmen.

Mijn innerlijke criticus wakkerde angst aan dat als er iets mis zou gaan met onze IT-systemen dat ik daar later de schuld van zou krijgen. Dat mensen het me kwalijk zouden nemen dat ik het niet gezegd had.

In de training leerde ik hoe ik me zo kon voorbereiden op een vergadering dat ik me minder laat leiden door de innerlijke criticus. Voor de innerlijke criticus is namelijk alles belangrijk en een reden tot zorg.

Als ik los kom van de innerlijke criticus is het veel gemakkelijker te bepalen wat NU het meest belangrijk is om aandacht aan te besteden en wat ook op een LATER moment kan. Ik ben hierdoor meer flexibel en kan beter aansluiten op wat anderen zeggen.

Hierdoor komt wat ik zeg ook beter over.

Ik merk nu dat als ik mijn mond open doe, er een stilte valt

Mensen luisteren echt. In het begin moest ik daar aan wennen, maar nu vind ik het ook leuk. Het doet er toe wat ik zeg. Mensen hechten er belang aan.

Mensen bedanken mij zelfs nu wel eens voor wat ik aan de orde stel in de vergadering.

Ik had deze training jaren eerder willen doen. Ik heb het idee dat ik nu in de wedstrijd zit en mee doe :-).

Gerelateerde informatie

Heb je deze artikelen al gelezen?