Elke introvert heeft een innerlijke criticus.
(Net als elke extravert trouwens. Hoewel hun innerlijke criticus vaak andersoortige kritiek levert. Daarover in een later artikel meer).
Er zijn echter introverten die nauwelijks last hebben van hun innerlijke criticus.
Hun innerlijke criticus is amper ontwikkeld.
Of hij houdt zich op de achtergrond.
Hij is er wel, maar hij heeft weinig invloed.
Hoe kan dit nu?
Hier was ik ook benieuwd naar.
De meeste introverte professionals die ik begeleid hebben namelijk een sterke innerlijke criticus.
Slechts een klein percentage heeft nauwelijks last van zijn innerlijke criticus.
Ik was benieuwd naar hun geheim.
Daarom heb ik ze ook uitgebreid ondervraagd.
Wat ik ontdekte was het volgende:
Een groot deel van hen is opgegroeid in een gezin waar hun introvert zijn helemaal geaccepteerd werd.
Soms omdat de hele familie uit introverten bestond en de introverte manier van denken, communiceren en besluiten nemen de norm was in hun familie.
Niemand keek op als je even moest nadenken over een vraag of als je veel tijd op je kamer doorbracht.
Andere keren hadden ze wel extraverte ouders, broers en zussen, maar werd hun natuurlijke manier van handelen als introvert volledig geaccepteerd.
Ze kregen bijvoorbeeld weinig kritiek dat ze eerst de kat uit de boom wilden kijken in nieuwe situaties, niet altijd zin hadden om te spelen met anderen of stil vielen in groepen.
Omdat ze in hun jeugd en hun opvoeding hebben meegekregen dat ze goed zijn zoals ze zijn, heeft hun innerlijke criticus zich nauwelijks ontwikkeld.
In hun werk plukken ze de vruchten van hun opvoeding.
Ze voelen minder spanning en meer zelfvertrouwen. Ook in lastige gesprekssituaties zoals overleggen met dominante collega’s, onverwachte vragen of netwerkbijeenkomsten.
Een klein deel van de introverten die nauwelijks last heeft van hun innerlijke criticus, komt echter niet uit zo’n gezin.
Zij hebben ook net als veel introverten kritiek gehad van ouders en andere opvoeders (zoals docenten en andere volwassenen) op hun introvert zijn.
Alleen zij zijn in de loop van hun leven, vaak op latere leeftijd, de strategieën die de innerlijke criticus inzet en die voor veel spanning en onzekerheid zorgen, gaan doorzien.
Hierdoor nam de invloed van hun innerlijke criticus sterk af.
Hij houdt zich nu meer op de achtergrond en is nauwelijks meer hoorbaar.
Het doorzien van de strategieën van de innerlijke criticus is niet vanzelf gegaan en heeft vaak jaren gekost.
Soms was er een diep dal voor nodig om uit de greep van de innerlijke criticus te komen.
Heb jij last van jouw innerlijke criticus en wil je hier niet op wachten?
Dan raad ik je de MasterClass-serie aan.
Ik leer je precies hoe je hem kunt herkennen en welke strategieën hij inzet in verschillende situaties waardoor hij zeker weet dat hij jouw aandacht heeft.
Alleen deze inzichten maken hem al minder krachtig en verdwijnt hij meer naar de achtergrond.
Meer informatie over de MasterClass-serie vind je hier:
