Ik lees graag biografieën. Zo heb ik laatst de autobiografie ‘Pluche’ gelezen van Femke Halsema.
Ongeacht wat jouw politieke voorkeur is, is het interessant om te lezen hoe zij zich staande hield en haar invloed wist te vergroten. Ondanks alle weerstand zowel binnen de partij als daarbuiten.
Er is één passage in het boek die mij enorm inspireert. Femke benoemt dit moment zelf als het begin van haar leiderschap.
De verkiezingen zijn in aantocht
Femke is lijsttrekker. Ze heeft nauwelijks ervaring met het voeren van campagne. Ze maakt lange dagen om vlieguren te maken en haar zichtbaarheid te vergroten. Ze werkt vaak 15 uur per dag.
Ze wordt bijgestaan door vele adviseurs die haar zowel inhoudelijk adviseren als over hoe ze zich moet presenteren. Van welke onderwerpen ze weg moet blijven of op welke onderwerpen ze juist moet scoren.
De mensen van wie ze advies krijgt, waaronder Paul Rosenmöller, zijn oude rotten in het vak. Ze weten van de hoed en de rand.
Femke doet haar best om hun adviezen op te volgen
Zij hebben immers zoveel ervaring.
Toch valt het haar zwaar. Ze heeft het idee dat ze een trekpop wordt die netjes beweegt en spreekt als haar dat wordt gevraagd maar uit zichzelf weinig toevoegt.
Ook staat ze, ondanks al haar inspanningen, in de peilingen op zwaar verlies.
Dan komt het slotdebat aan de vooravond van de verkiezingen.
Ze realiseert zich dat het erop of eronder is. Er is geen weg terug.
Ze besluit de regie te nemen.
Ze zegt – wat ik heel moedig vind – de afspraak met Paul Rosenmöller af voor het voorbereiden van het debat. Ze wil haar eigen stem vinden in het laatste debat en het op haar eigen manier doen. Of zoals ze zelf letterlijk in haar boek zegt: ‘Ik kan als ongeschikte eendagsvlieg ten onder gaan of proberen aan het einde van de campagne nog rumoer te maken. Ook al verliezen we dan is mijn gedachte, hoef ik me zelf in ieder geval niet voor mezelf te schamen’.
Deze beslissing pakt goed uit.
Ze draagt haar standpunten vol overtuiging uit in het debat. Ze krijgt hiervoor tot haar grote verbazing vaak een groot applaus, ondanks dat haar mening met weinigen worden gedeeld. Na afloop wordt ze in de analyse gezien als de overtuigende winnaar van het debat.
Dit is ook wat ik bij introverte professionals zie die ik begeleid
Zodra ze net als Femke Halsema besluiten niet langer naar alle adviezen te luisteren van hun extraverte omgeving en op hun eigen introverte manier naar buiten te treden gebeurt er altijd iets wonderlijks.
Ze stralen plotseling meer rust en zelfvertrouwen uit. Ze voelen zich ook zelfverzekerder en kunnen hun mening of idee krachtig naar voren brengen. Er wordt als vanzelf naar ze geluisterd zonder dat ze daar veel moeite voor hoeven doen.
De meeste introverten beschrijven dit als een heel bijzondere ervaring.
Dit wens ik jou ook toe. Als je merkt dat je onzeker wordt door alle adviezen die je van anderen krijgt. Of als je maar loopt te wikken en te wegen over wat het juiste is om te zeggen, besluit dan net als Femke om alle adviezen achter je te laten en het op jouw eigen introverte manier te doen.Gerelateerde informatie
Heb je deze artikelen al gelezen?
- Hoe introverte deelnemers een extraverte trainer onzeker maken
- Mijn grootste inschattingsfout rond jezelf profileren
- Wil je ook graag een goede indruk maken op jouw leidinggevende?
Meer Lezen?
