‘Ik vind het altijd fijn als ik merk dat mijn gesprekspartner laat merken dat hij mijn verhaal interessant vindt. Als hij knikt, humt of als ik echt zie dat hij geïnteresseerd luistert. Ik merk dat ik het dan veel gemakkelijker vind om mijn verhaal te doen. Ik bloei dan echt op. Dit is natuurlijk slecht van mij. Ik zou eigenlijk geen goedkeuring nodig moeten hebben om mijn verhaal te vertellen.’
Aan het woord is Leon. Hij is introvert.
Hij neemt zichzelf kwalijk dat hij als hij aan het woord is voortdurend bevestiging zoekt of wat hij vertelt meerwaarde heeft.
Hij ziet het als een zwaktebod dat hij dit nodig heeft. Waarom kan hij niet net als zijn extraverte collega’s gewoon zijn verhaal doen. Ongeacht of mensen laten merken dat ze het interessant vinden of niet.
‘Mijn extraverte collega praat wel door. Laatst was er iemand zelfs in slaap gevallen tijdens zijn presentatie, maar hij had hier totaal geen last van en maakte zijn presentatie gewoon af’ vertelt Leon vol bewondering. ‘Ik zou volledig blokkeren als dit mij zou overkomen.’
Dit zie ik vaker bij introverte professionals die ik begeleid
Ze komen tot bloei als spreker, als ze het idee hebben dat er naar hen geluisterd wordt. Als ze geen verbale of non-verbale signalen krijgen van hun gesprekspartner dan zorgt dit voor spanning en slaan ze dicht.
Hoe komt dit nu?
Bijeenkomsten en vergaderingen kosten introverten veel energie. Ze gaan er vaak van uit dat dit voor iedereen geldt. Ze willen daarom geen onnodig tijd verspillen van hun gesprekspartner door oninteressante of niet relevante informatie te delen.
Ze zijn hierdoor erg behoedzaam en terughoudend in wat ze delen. Bijvoorbeeld:
- Ze letten op dat ze zichzelf niet herhalen. Als er niet gereageerd wordt op hun opmerking, dan vertellen ze het niet nog een keer. Ze gaan ervan uit dat als hun gesprekspartner niet reageert het niet relevant voor hem is.
- Als iemand al verteld heeft wat zij wilden vertellen, dan vinden ze het onzin om het nog een keer te zeggen. Dan houden ze liever hun mond. Het heeft geen zin om in herhalingen te vallen.
- Ze vragen zich af of wat ze willen vertellen niet een open deur is. Of het wel zin heeft om het te delen.
Als bovenstaande rijtje ook voor jou geldt, dan is het logisch dat je ontspant als jouw gesprekspartner knikt, glimlacht of humt. Je weet dan dat hij luistert en dat je aansluit bij de behoeften van de ander.
Je weet zeker dat je geen kostbare tijd van de ander verspilt
Het kan soms lastig zijn om die bevestiging nodig te hebben, maar het maakt jou ook tot een effectieve spreker. Doordat jij jouw verhaal zo afstemt op wat relevant is voor jouw gesprekspartners, heeft wat je zegt ook vaak impact.
Introverten zeggen meestal niet veel in een vergadering, maar als ze wat zeggen, luisteren mensen. Omdat het doordacht, weloverwogen en relevant is.
Als ik vraag aan Leon of hij dat herkent, begint hij te glimlachen
‘Ja, inderdaad! Ik ben altijd zo bezig met dat het slecht is dat ik bevestiging nodig heb, dat ik niet zie dat als ik wat zeg mensen stil zijn. En me soms ook vragen of ik het nog een keer wil herhalen zodat ze het op kunnen schrijven wat ik zeg.
Laatst zei zelfs een extraverte collega tegen mij dat ze soms zo jaloers op mij was. Zij praatte de hele tijd in de vergadering, maar ik zeg een keer iets en dan luistert iedereen.’
Gerelateerde informatie
Heb je deze artikelen al gelezen?
- Houd je genoeg rekening met jouw natuurlijke manier van communiceren als introvert? Doe de test!
- 5 opmerkelijke adviezen van extraverten aan introverten
- Wat Anita helpt bij het omgaan met dominante personen
Meer Lezen?
