‘Ik vond zulke landelijke bijeenkomsten met zoveel mensen die ik niet ken echt vreselijk vermoeiend. Zeker als ik het idee had dat er alleen gepraat werd om het praten zelf, om elkaar vliegen af te vangen’.
Aan het woord is Martin.
Martin is een leidinggevende van een afdeling van 35 medewerkers in de publieke dienstverlening bij een landelijke organisatie. Zijn afdeling begeleidt de bemiddeling van burgers naar werk.
Martin geniet erg van het contact en de dialoog met de medewerkers uit zijn team
Hij houdt er ook van om met experts en mensen uit het veld van gedachten te wisselen of dit nu gaat over persoonlijke ontwikkeling of over grote veranderingen waar de organisatie en de maatschappij voor staat.
‘Ik ben in zulke gesprekken vol vertrouwen dat de gesprekken tot een goed einde komen, ook als we in het begin inhoudelijk een totaal andere visie hebben.
Ik heb daarnaast vertrouwen in mezelf als spreker
Ik weet dat ik flexibel kan reageren op wat er gezegd wordt, maar ook dat ik mijn gesprekspartners kan meenemen in mijn verhaal en ze kan inspireren met mijn ideeën en visie. Dit krijg ik ook regelmatig terug van mijn gesprekspartners.
Het zelfvertrouwen dat ik ervaar in dit soort gesprekken, leek echter helemaal weg te zijn bij de landelijke bijeenkomsten voor managers waar ik regelmatig wordt geacht om te verschijnen voor kennisuitwisseling, vergaderingen en scholing.
Het zijn vaak grote bijeenkomsten met veel mensen die ik niet ken. Dit voelt ongemakkelijk. Daarnaast zijn er vaak veel extraverte personen aanwezig. Dit vond ik erg vermoeiend.
Deze extraverte managers praten veel over zaken die ik vaak niet relevant of interessant vind
Meestal veranderden ze weer van onderwerp als ik het gesprek net interessant begon te vinden. Ik snapte hier niets van. Hun gedrag stoorde me en zorgde er vaak voor dat ik afhaakte. Ik was dan met mijn gedachten niet meer bij de discussie.
Na een uur realiseerde ik mij tot mijn schrik dat ik de draad van de discussie was kwijt geraakt en nog geen enkele zichtbare bijdrage had geleverd.
Niet handig. Zeker ook niet als er mensen van de directie bij zijn. In onze organisatie word je toch geacht je te profileren en je te laten zien.
De druk om me te laten zien op zulke momenten, zorgde ervoor dat ik verkrampte
Ik vond het lastig om er na een uur weer tussen te komen.
In mijn hoofd was ik dan heel erg druk bezig met het juiste moment vinden om in te breken. Het voelde een beetje als touwtjespringen van vroeger. Bij touwtje springen moet je ook op het juiste moment inspringen als het touw op het juiste punt is. Dit komt heel nauw. Als je niet op tijd inspringt moet je weer wachten op het volgende juiste moment.
Als het dan uiteindelijk lukte om er tussen te komen dan ging spreken vaak moeizaam. Ik praatte niet gemakkelijk en ik merkte ook dat ik het contact kwijt raakte met de groep op zo’n moment. Ik voelde mij onzeker en dit straalde ik ook uit. Ik kreeg er ook wel eens opmerkingen over.
Ik wilde dit veranderen. Gewoon omdat ik er zelf last van had. Het voelde onaangenaam om zo verkrampt te zijn. Ik besloot een traject te doen bij de Succesvolle Introvert:
Inzicht in het verschil tussen introvert en extravert
Wat mij meteen inzicht gaf in het traject was de heldere uitleg die ik kreeg over de natuurlijke manier van werken en communiceren van introverten en extraverten.
Ik was me er niet van bewust dat introverten en extraverten op een andere manier ideeën ontwikkelen. Extraverten doen dit al pratend waardoor soms het gesprek alle kanten op kan gaan. Door dit inzicht kreeg ik meer begrip voor mijn extraverte collega-managers en het verloop van het gesprek irriteert mij minder.
Ik vind het ook gemakkelijker om in te breken in de discussie nu ik weet dat extraverten het minder erg vinden om onderbroken te worden dan introverten.
Ik realiseerde me ook dat ik een beeld had van mezelf neerzetten en profileren dat meer past bij mijn extraverte collega’s dan bij mij. Mijn natuurlijke manier om bij te dragen is heel anders.
Onderzoeken van succesvolle spreekmomenten
Samen met Marloes ging ik succesvolle spreekmomenten onderzoeken om mijn kracht als spreker te vinden.
We kwamen er achter dat op mijn beste momenten ik mijn spreken gebruik om de dialoog te bevorderen in een groep
Ik deel ervaringen, vertel verhalen, deel mijn observaties en stel vragen met als doel de ander ook uit te nodigen om zijn ervaringen en verhalen te delen. Als ik zo mijn spreken vorm geef, dan ben ik in mijn element en word ik als een krachtige, inspirerende en creatieve spreker gezien.
Alleen dit vergeet ik zodra ik mij onder druk voel staan om me te profileren of te laten zien in situaties met onbekende extraverte gesprekspartners. Dan heb ik het idee dat ik mij anders moet gedragen om professioneel en goed over te komen.
Dit inzicht heeft me goed gedaan en veel ruimte gegeven. Samen met Marloes ben ik op zoek gegaan naar hoe ik het beste mijn bijdrage aan een landelijke vergadering kan opbouwen die aansluit bij mijn natuurlijke manier van communiceren.
Ik weet nu precies wat ik moet doen om goed uit de verf te komen tijdens zulke landelijke bijeenkomsten.
Het is veel gemakkelijk dan ik ooit had kunnen denken omdat we een aanpak hebben ontwikkeld die heel dicht bij me staat
Het kost me daarom weinig moeite om het in de praktijk te brengen.
Ik vind zulke landelijke bijeenkomsten nog steeds vermoeiend, maar ik weet wel hoe ik een waardevolle bijdrage kan leveren zonder mezelf te forceren. Dit maakt dat ik veel meer zelfvertrouwen en rust ervaar tijdens zulke landelijke bijeenkomsten. En dat is pure winst’.
Meer ervaringen lezen van deelnemers?
Gerelateerde informatie
Heb je deze artikelen al gelezen?
- Leiden van vergaderingen: het verhaal van Herma
- Weer afgewezen voor die promotie op zijn werk – alleen omdat hij introvert overkomt
- Koud bellen: een koud kunstje?
Meer Lezen?
