‘Maar 1200 calorieën per dag gedurende de eerste week. Dit kan niet waar zijn. Van 1200 calorieën per dag kun je toch niet leven’.
Mijn vriendin mopperde terwijl ze vol ongeloof staarde naar de beschrijving van het afvalprogramma op haar beeldscherm.
‘Hoe moet dit nu’ mompelde ze in zichzelf.
De afgelopen maanden was mijn vriendin geleidelijk aan iets dikker geworden. En komend uit een familie waar de vrouwen nogal dik worden op latere leeftijd, leek het haar goed om nu al actie te ondernemen en wat gewicht te verliezen. En niet pas op het moment dat ze 100 kilo zou wegen.
Haar hoop was dat meedoen aan een afvalprogramma haar voldoende zou motiveren om het dieet vol te houden.
Haar hele lichaam protesteerde echter tegen het afvalprogramma.
Ik zag dat alleen al door de beschrijving van het programma, en de nadruk op het beperken van de calorieën, ze geobsedeerd raakte door eten.
De dagen erna, terwijl ze overwoog mee te doen aan het afvalprogramma, was geen chips of chocola voor haar veilig. Een onbedwingbare drang tot eten had zich van haar meester gemaakt.
Voorzichtig opperde ik een andere aanpak
Als alleen al de gedachte aan het beperken van het aantal calorieën, bij haar leidde tot meer eten, hoe zou het andersom dan zijn?
Deze vraag leidde tot een nieuwe manier van kijken.
Ze besloot zichzelf niet langer te beperken qua eten.
Integendeel. Ze gaf zichzelf de ruimte om alles te eten wat ze wilde. Onder één voorwaarde namelijk dat ze elke dag eerst een grote salade zou eten. Als ze die op zou hebben, dan zou ze alles mogen eten waar ze zin in heeft. Of dit nu patat, chips of chocola is.
En sinds ze die stelregel heeft voor zichzelf, valt ze af. Heel gestaag, zonder enige moeite. Het gaat gewoon als vanzelf. En heel belangrijk: ze heeft het idee dat ze dit heel lang kan volhouden zonder zichzelf te forceren.
Doordat ze zichzelf de ruimte geeft om alles te eten wat ze wil, is de behoefte er niet meer om dit te doen
Ze heeft sinds haar beslissing het anders te doen, geen chocola meer gegeten, terwijl ze altijd dacht dat ze een chocolaverslaving had. De obsessie met eten is gelukkig volledig verdwenen.
Waar ik mijn vriendin bij hielp, is zoeken naar een nieuwe focus. Een focus die haar op een natuurlijke manier bij haar doel brengt -in dit geval gewichtsverlies- zonder zichzelf te forceren of anders voor te doen dan ze is.
Dit is mijn manier van werken, ook met introverte professionals. We gaan altijd op zoek naar strategieën om bij te dragen in vergaderingen en gesprekken die bij je passen en natuurlijk voelen als introvert.
Ik geloof namelijk dat er altijd meer dan één weg is naar Rome en er altijd een weg te vinden is die heel natuurlijk voelt en jou gemakkelijk afgaat.
Sinds april dit jaar deel ik deze strategieën in de MasterClass-serie. Ik leer je in de MasterClasses bijvoorbeeld hoe je als introvert op een natuurlijke manier omgaat met dominante collega’s, onverwachte vragen of goed uit de verf komt in verkoopsituaties.
Gerelateerde informatie
Heb je deze artikelen al gelezen?
- Houd je genoeg rekening met jouw natuurlijke manier van communiceren als introvert? Doe de test!
- 5 opmerkelijke adviezen van extraverten aan introverten
- Wat Anita helpt bij het omgaan met dominante personen
Meer Lezen?
